Het is alweer zaterdag en er zal weinig gebeuren vandaag, denk ik! Maar de eerste visites melden zich al aan.

De ochtenden zijn hier redelijk hetzelfde. Om de verpleegsters een beetje te ontzien en ze een keer extra omkleden te besparen bel ik ze eerst op met mijn mobiel om te zeggen dat ik wakker ben en gelijk de maaltijdwensen  door te geven.
Dan is het wassen, ontbijten en weer wachten totdat er koffie of bezoek komt.

Ada is natuurlijk weer als eerste binnen en is vanmorgen al op pad geweest voor een ventilator… Nu ben je met deze temperaturen niet de enige en ze heeft er wel een, maar is veel te groot voor deze kamer. Dus… even kijken of ik de visite kan strikken om nog ergens een andere te scoren.

Dat is gelukt! Mark & Ingrid komen als eerste binnen met de ventilator die ik bedoelde… en ik krijg hem nog cadeau ook van ze 🙂 Niet alleen ik ben blij, maar de verpleging ook. Doordat alle deuren nog dicht moeten blijven en zij in het pak moeten, kan het extreem warm zijn in mijn suite.

Ook Marco en Corina komen langs. We missen alleen Stanley & Marleen nog van ons vaste clubje, maar die komen morgen. Het is zo fijn om deze mensen weer om mijn heen te hebben. Zij hielden het voor mij dragelijk in Frankrijk met hun oneindige stroom aan hilarische en sarcastische whatsApps. Dit is het moment dat ik eindelijk even breek en de emoties de vrije loop laat.

Alles is weer weg en vanavond staat er vetbak op het menu. Friet met frikandellen en kroketten… HEERLIJK!

Om half 8 komt de koffie en niet alleen koffie, maar gewoon met cake en slagroom voor Ada en mij. Ik geloof dat ik het hier wel uit kan houden!
Als Ada weggaat knak ik om van vermoeidheid!