Het zondag en vandaag staat er weer visite op het menu.

Als ik tijdens mijn wasbeurt zeg dat ik ondertussen een moord zou doen voor een douche, denkt de verpleegster even na en zegt dat dat nog niet kan, maar ze wel een oplossing heeft om mijn haar een keer op te frissen. Ada had het al een paar keer gedaan met een washand, maar als je normaal dagelijks doucht, word je daar niet echt gelukkig van.
Ze had wel een ‘shampoo cap’ voor me. Een cap om haren te wassen als je bedlegerig bent… Mmm
Ik moet zeggen… het is geen douchen, maar toch wel verfrissend… jammer dat er weer iemand in de buurt is die er een foto van moet maken 😉

Alleen Stanley en Marleen komen langs en het is gezellig. Het is voor ons allen best raar. Normaal gesprokengaan wij altijd samen op vakantie juist dit jaar gingen we onze eigen weg. Gebeuren er van die heftige dingen en zitten we 1000km bij elkaar vandaan.

Het avond en Ada is net weg. Kak.., er dient zich een probleem aan. Ik vind het zo mensonterend om in bed te moeten poepen en dan aan iemand anders te vragen om mijn kont af te vegen, ben ik er een kei in geworden om het op te houden… tot nu dan.
Met ‘lood in mijn schoenen’(kon ik maar schoenen aan) bel ik de verpleegster. Natuurlijk komt er iemand die ik nog nooit heb gezien. Voor hun is het de normaalste zaak van de wereld, maar voor mij is het alsof ik al mijn waardigheid op moet geven.
Ze schuift de po onder me, zet een Wc-rol naast me neer en gunt mij mijn privacy. Nu zal ik je details besparen, maar als je uitgaat van bijna een week en een po die hooguit 10cm hoog is, snap je mijn probleem. No way, dat ik mijn hand onder billen steek om te vegen! Ik bel, verontschuldig mij en een vriendelijke stem achter het mondkapje zegt vrolijk… “netjes in het midden hoor mijnheer”