Skip to content

Dag 1 – Invalide in een split second

Frankrijk… wat is het toch een heerlijk land! Prachtig weer en vandaag weer vroeg opgestaan om samen met mijn grote broer :) naar Perigeux te gaan. Mart, zou jij morgen in de omgeving wat foto’s willen maken van de omgeving voor de website? Neem de quad mee, dan kun je op plaatsen komen waar je normaal gesproken niet zo vlug komt… Nou, dat wilt Martin wel hoor ;) Ada vindt het wat minder en gaat niet mee… “Ada houdt niet van…

Lees meer

Dag 2 – Wachten

Mijn ogen gaan weer open, ik denk dat het een uur of zes is. De deur staat open en er is veel herrie op de gang. Ik lig nog steeds op een soort brancard-bed en het voelt hard en zeer oncomfortabel. Ik kan maar in 1 positie op mijn rug liggen, bewegen is ondragelijk en er is in de tussentijd nog niets veranderd. Ik zie dat mijn benen nog steeds in nare positie onder het laken liggen en er alleen…

Lees meer

Dag 3 – De operatie

Het is een uur of  7 en een verzorgende komt binnen. Ik begrijp ondertussen dat er steeds 1 verpleegkundige is op de afdeling en 2 verzorgsters die haar moeten assisteren. Ze zet een waskom en een washand voor me neer. Ik kijk haar heel appelig aan. Wat is de bedoeling? Ze begrijpt mij verbaasde blik en trekt de dekens van mij af, met een blik van ‘domme tourist’. Toen ze daaronder echter 2 benen ingepakt zag liggen keek zij verbaasder…

Lees meer

dag 4 – Bijkomen

Zoals te verwachten is de nacht een ramp geweest. Hevige pijnen en zo stoned als een garnaal van de morfine…. 100 x wakker en weer wegzakken. 11.16 uur gaat mijn mobiel, ik mis hem, maar zie nog net dat het Harm is van Lifedesign.  Een wereldvent die ik normaal gesproken dagelijks spreek voor mijn werk. Uit reflex bel ik gelijk terug(zo gaat dat namelijk altijd) en realiseer me dat het misschien niet zo handig is in de deze situatie. Ik…

Lees meer

dag 5 – Nabloeding

Het is alweer dinsdag en het wordt spannend vandaag. Als het goed is wordt er een besluit genomen over de terugreis. Als we door Eurocross gebeld worden, dan moet ik wachten totdat er een quarantaine plaats vrij is in een ander ziekenhuis in Nederland, maar als we door de ANWB gebeld worden mag ik waarschijnlijk naar het Buurtzorpension in Zierikzee… laat mij alstublieft ook een keer mazzel hebben… De ochtendzuster komt binnen om mijn wonden te checken. Ze ziet dat…

Lees meer

Dag 6 – Klysma’s en een Aanval!

Na alle commotie van gisteravond, heb ik eigenlijk best lekker geslapen. De zuster heeft nog wel even mijn infuus verwijderd vannacht omdat hij dicht ging zitten en ben nu dus over op ‘painkillers’ in de vorm van pillen. De ochtendzuster komt binnen en vraagt naar mijn Caca… Ik heb van Cler geleerd dat ‘Caca’ poepen is. Ik zeg voorzichtig dat het  toch wel een week geleden is, was nog op de camping. Ze loopt weg en komt terug met een…

Lees meer

Dag 7 – Naar Nederland

Ada en Sten komen ’s al binnenlopen. Het is 7 uur, dus ze zijn ruim op tijd(ik had ook niet anders verwacht van Ada). Sten heeft niet meer dan 3 uur slaap gehad vannacht en dat is duidelijk te zien. We regelen de zaken die niet mee de ambulance in kunnen en nemen afscheid van Sten… We zitten nog een half uurtje voordat Joop en Willemijn binnenkomen.  Ik moet overgelegd worden naar de brancard en de Franse zustertjes hebben echt…

Lees meer

Dag 8 – Het Buurtzorgpension

Zo, de verhaaltjes zullen vanaf nu korter worden hoor… niet omdat ik er geen zin meer in heb, maar omdat het nu steeds beter met mij gaat en het geen zin hebt om steeds maar te melden hoe goed ik hier verzorgt word! Zodra ik wakker word komt als eerste mijn maatje Dik binnen. Hij zorgt dat ik, waar nodig, stroompunten krijgt zodat ik wat kan werken als het nodig is. Hierna komen de eerste verpleegsters al binnen. Het is…

Lees meer

Dag 9 –Visite en koffie met cake

Het is alweer zaterdag en er zal weinig gebeuren vandaag, denk ik! Maar de eerste visites melden zich al aan. De ochtenden zijn hier redelijk hetzelfde. Om de verpleegsters een beetje te ontzien en ze een keer extra omkleden te besparen bel ik ze eerst op met mijn mobiel om te zeggen dat ik wakker ben en gelijk de maaltijdwensen  door te geven. Dan is het wassen, ontbijten en weer wachten totdat er koffie of bezoek komt. Ada is natuurlijk…

Lees meer

Dag 10 – alternatieve douche

Het zondag en vandaag staat er weer visite op het menu. Als ik tijdens mijn wasbeurt zeg dat ik ondertussen een moord zou doen voor een douche, denkt de verpleegster even na en zegt dat dat nog niet kan, maar ze wel een oplossing heeft om mijn haar een keer op te frissen. Ada had het al een paar keer gedaan met een washand, maar als je normaal dagelijks doucht, word je daar niet echt gelukkig van. Ze had wel een…

Lees meer